سیامک صحافی، موسیقی شناس ، ایرانشناس و رئیس انجمن تاریخ و میراث ایرانیان در گفتگو با انجمن نیوز :

🔹 ردیف موسیقی سنتی ایران تعلق به جامعه جهانی داشته و دفاع و حراست از آن ، درایت ، دانایی و شعور لازم دارد

🔹 اینکه برخی خود را مالک ردیف دانسته کار درستی نیست و این حس مالکیت باعث رشد مرید پروری شده و اصل ماجرا که شناساندن این میراث هزاره های دور که دست برقضا ریشه آن در سرزمین بزرگ ایران قرار دارد ، به فراموشی سپرده می شود

🔹 امروز هر هنرمند بزرگی که در این فضا وجود دارد و یا قبلا وجود داشته ، باید بدانیم که تعلق به این کشور دارد و هیچ شخصی اعم از حقوقی و یا حقیقی حق انتفاع شخصی ندارند

🔹 هنر با اخلاق و فضیلت و حسن رفتار و حس اندیشه و حس نگرش نسبتی بنيادين دارد که بیشک نتایجی چون دوام مکاتب ، مانایی هنرمندان ، طی مسیر در شرایط خاص و ... دربر خواهد داشت

🔹متاسفانه صنف موسیقی در ایران دچار یک دور تسلسل ، درگیری های درون ساختاری که به سطح جامعه کشانده شده ، رد برخی چهره ها تدسط برخی دیگر، غصب برخی مناصب تاثیرگذار توسط برخی عوامل ضد هنر ، انتطارات بیهوده داشتن از بزخی نهادهای‌ رسمی و ... می باشد که آسیب جدی بر پیکره این هنر فاخر ایرانی وارد ساخته است

🔹 دفاع غلط و به عبارتی تحلیل متوهمانه از هر هنری و هر هنرمندی بسیار بسیار اشتباه و خطرناک است که موسیقی ایران سالهاست که با این طرز رفتار دست و پنجه نرم می کند

🔹 به نظر من ،لطمه ای که موسیقی ایرانی از برخی از اهالی خود خورده است و می خورد بسیار بیشتر از برخوردهای حکومتی و شرعی می باشد

🔹 نسل پیشین موسیقی و رفتار آنها با اهالی غیر متخصص باید الکوی امروزه همه ما باشد ، نمی خواهم از کسی نام ببرم اما طرز برخی درست که نیست بلکه زشت هم هست . دکتر اسدالله حجازی استاد عالیرتبه دانشگاه تهران و یکی از برجسته‌ترین تارنوازان تاریخ موسیقی همیشه می گفت برخی فکر می کنند از دماغ فیل افتاده اند که گوش دادن به صدای ساز و آواز اینها حرام است

🔹 موسیقی هنری حیاتی است که بیشتر از همه سایر هنرها می تواند در سطوح جامعه تاثیرگذار باشد که متأسفانه این روزها شاهد آن‌ هستیم که اهالی آن درگیر گرفتاری های مختلف شخصی و حواشی بوده و متولیان هم بهایی به موسیقی نداده و گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن خواسته ها و دستی جهت برآوردن نیاز ها و سایر موارد مرتبط ندارند

🔹شبی خواب عجیبی دیدم که فردی خود را فرزند حکیم ابوالقاسم فردوسی معرفی می کند و اسم برد و اسم برد و برد تا رسید به اسم حقیر که جناب حکیم از اینکه در معرفی و تدریس شاهنامه گامی برداشته اید ، از شما راضی است و اما رنجش دارد که چرا بیشتر تلاش نمی کنید ، حقیر پاسخ دادم که شما فرزند حکیم هستید و با عرض پوزش یی اجازت شما وارد وادی شاهنامه شده ام که وی گفت : نه اجازت لازم نیست و شاهنامه‌ میراث همه ایرانیان است و هرکاری لازم بود بکتید تا پرچم مقدس زبان و ادبیات فارسی بقا داشنه باشد و ..... اميدوارم برخی افراد به خود آیند و دست از نخوت بی پایه و کبر بی بنیاد بردارند ......

🔹 نکته آخری که باید عرض کنم این است که از هنر و مکاتب خود و مواریث خود درست دفاع کنیم و درست معرفی کنیم و درست تشخیص دهیم در اطراف ما چه می گذرد