نگاهی اجمالی به محموطه های باستانی ایران - ۲۷ - جیرفت

سیامک صحافی*

جیرفت مركز حوزه فرهنگی جازموریان در جنوب شرقی ایران است.شرایط اقلیمی برای وجود زندگی در این منطقه بسیار مناسب است .سنگواره های حیوانی عظیم جثه در زه كلوت جازموریان،آثار پراكنده دوران پارینه سنگی هزاره پنج پ م و آثار دوران نوسنگی هزاره سوم پ م بیانگر این موضوع است.

شكوفایی تمدن این محل در دوره آغاز شهر نشینی در هزاره سوم و دوم پ م است. در هزاره سوم پ م در متون اكدی سومر یاد شده است كه نارام سین هیاتی بازرگانی برای خرید چوب، مس وبافته و همچنین صنعتگر ماهر برای ساخت معبد به مكن كه در منطقه جازموریان قرار دارد فرستاده است. فرمانروای این منطقه به نام مانودانو در متون اكدی ذكر شده است كه احتمالا جیرفت مركز حكومتی او بوده است. دقیقا معلوم نبود این شهر در کجای ایران قرار دارد که آنقدر اعتبار دارد که به اکدیان جنس و صنعتگر صادر کند. اما با کشفیات دو دهه اخیر این احتمال که شهر مورد نظر جیرفت باشد بسیار قوت گرفت. به طور حتم تمدن هلیل رود آنقدر پیشرفته بوده که آوازه اش به سومر رسیده بود. یک دلیل دیگر اثبات غنای فرهنگی هلیل رود این است که آثار یافت شده جیرفت هم دوره سومر هستند ولی تحت نفوذ فرهنگی سومر، ایلام یا سرزمین های شرقی خود نبودند.

داستانی حماسی‏ به نام انمرکار و فرمانروای آرت که بر لوحی چهارگوش در اوایل هزاره دوم  پ م به نگارش درآمده و متن آن بالغ بر ۶۰۰ سطر به خط میخی و به زبان سومری است از این قرار است که انمرکار پادشاه اوروک در بین النهرین به منظور دستیابی به مقادیری از سنگ گران‏بها نماینده‏ای از جانب خود به حضور فرمانروای پادشاهی آرت روانه می‏کند. آرت یک پادشاهی در ایران بود که آن را هفت رشته‏ کوه از اوروک جدا می‏ ساخت و راه یافتن به آن بسیار مشکل بود.آرت شهری خوشبخت بود و معادن فراوان فلز و سنگ داشت. سرزمین بین النهرین فاقد این معادن است. بنابراین انمرکار برای دستیابی به این اقلام به فکر آرت افتاده است. در پی این تصمیم انمرکار دست به دامان‏ خواهر خویش اینن الهه نیرومند و حامی شهر اوروک شده و از وی می‏خواهد که مردم آرت را وادار کند به منظور تزئین معابد و نمازخانه‏ های متعدد به‏ ویژه معبد آبزو یعنی معبد دریا، برای او طلا و نقره و سنگ لاجورد و دیگر سنگ‏های گران‏بها بیاورند.سرانجام در پایان داستان فرمانروای‏ آرت با درخواست پادشاه اوروک موافقت می‏کند و مردم آرت به اوروک طلا و نقره و لاجورد می‏آورند و آنها را در صحن مقدس معبد اینن بر روی هم انباشته می‏کنند. نکته قابل تامل این است که چرا سومریان از مناطق نزدیک تر درخواست کمک نکرده اند. آنها در شرق خود ایلامیان در شمال شرق خود لولوبیان، در سرزمینهای شمالی بین النهرین تمدنهای دیگر و در آناتولی هیتی ها را داشتند.آیا همه این سرزمینها با آنها دشمن بودند یا اینکه صنعتگران هلیل رود از دانش و هنر بالاتری برخوردار بودند؟

طبق حفاریهای باستان شناسی در دو تپه در روستای کنار صندل  شهری بسیار بزرگ به مرکزیت تپه کنار صندل الف به عنوان حاکم‏نشین شده و نیز یک سازه خشتی مطبق عظیم (تپه کنار صندل ب) که احتمالا سازه‏ای مذهبی بود را نمایان کرد. در حاشیه هلیل رود حدود 95 محوطه از هزاره سوم پیش از میلاد کشف شده که 65 نمونه آن گورستان و 25 نمونه محوطه مسکونی هستند. گورستان ها متوسط 600 در400 متر پهنا دارند. با توجه به تعداد زیاد گورهای کشف شده میتوان نتیجه گرفت شهر اصلی سکونت مردم این سرزمین هنوز در زیر خاک است و باستان شناسان برای کشف آن در تلاشند.

سازه زیگورات مانند کشف شده در جیرفت ۱۷۰ متر ارتفاع دارد و در ساخت آن از ۴ تا ۵ میلیون قطعه‏ خشت استفاده شده است. باستان‏شناسان در بررسی‏های خود موفق شده‏اند دو طبقه این سازه را مشخص نمایند، اما در بخش‏هایی از این محوطه شواهدی بر سه طبقه بودن سازه نیز به دست آمده‏ است. طبقه اول این سازه ۴۰۰ در ۴۰۰ متر و طبقه دوم آن ۲۵۰*۲۵۰ متر وسعت دارد. بر روی تعدادی از سنگ های تزیینی به دست آمده از جیرفت میتوان نقش این زیگورات را مشاهده کرد. با توجه به این که زمان ساخت آن از زیگورات های بین النهرین قدیمی تر است، میتوان این زیگورات را الگوی سازه های مشابه بین النهرین دانست.

مردم جیرفت خط مخصوص خود را داستند که  در 2500 سال پیش از میلاد ،همزمان با اختراع خط در بین النهرین‏ از آن استفاده می کردند. باستان‏شناسان، موفق شدند در ترانشه پنج در محوطه کنار صندل‏ ب در ۳۰ کیلومتری شهر تاریخی جیرفت اثر یک مهر دو در سه سانتیمتری را که روی آن آثار خط به صورت عمودی و افقی دیده می‏شود کشف کنند. به عقیده باستان شناسان بین المللی که بر یافته های جیرفت تحقیق می کنند، خط کشف‏ شده در جیرفت شباهتی به هیچ‏یک از خطوط کشف‏شده تاکنون ندارد و با توجه به جدید بودن و هم‏دوره‏ای آن با اختراع خط در سومر نشان می‏دهد که ما در جیرفت با تمدنی روبه‏رو هستیم‏ که می‏تواند با نخستین تمدن بشری برابری کند و ممکن است در کاوش‏های آینده مسیر تمدن بشری‏ را تغییر دهد. همچنین با کشف بخشی از یک آجر کتیبه‏ دار با دو سطر نوشته در بنای یادمانی محوطه باستانی‏ کنار صندل که به نیمه نخست هزاره سوم تعلق دارد، میتوان نتیجه گرفت نگارش در حوزه هلیل رود وجود داشته است. این آجر خطی مشابه خط ایلامی دارد.

در بررسی‏ها در محوطه‏های تاریخی جیرفت، آثار استخوان‏ حیوانات اهلی و وحشی نظیر گاو، گورخر، آهو، گراز، خرگوش و برخی پرندگان کشف شد. تعداد استخوان گاو و گوسفند و بز در میان محوطه‏های تاریخی در مقایسه با استخوان‏های حیواناتی نظیر آهو و گورخر و خرگوش نشان می‏دهد که ساکنان جیرفت از گوشت این حیوانات به عنوان پروتئین‏ اصلی غذایی خود استفاده می‏کرده‏اند و در کنار آن از گوشت حیوانات شکار نیز مصرف‏ می‏کرده‏اند. وجود استخوان حیوانات وحشی نظیر آهو، گراز، گورخر و پرندگان در محوطه‏های تاریخی جیرفت نشان می‏دهد که این منطقه از نظر اکوسیستم زندگی در پنج هزار سال پیش دارای آب و هوای مناسب برای زندگی حیوانات‏ وحشی بوده و احتمالا در آن فضاهای طبیعی و سبز زیادی وجود داشته است.
در میان‏ اشیاء باستانی که از حفاران غیرمجاز در منطقه هلیل‏رود و جیرفت گرفته ‏شده است پنج شی‏ باستانی‏ وجود دارد که سه قطعه از آن به شکل عقاب، یکی به شکل عقرب با سر انسان و دیگری‏ به صورت یک صفحه تخت است که روی همگی آنها حفره‏ هایی به تعداد مساوی ۱۲ یا ۱۸ با اندازه‏ های برابر وجود دارد که به احتمال بسیار زیاد نوعی وسیله بازی بوده ‏اند.

 

ساکنان این‏ محوطه مجسمه‏ هایی با دست و پای متحرک و لولادار شبیه عروسک‏های‏ خیمه‏ شب بازی می‏ ساختند. طی‏ کاوش‏های باستان‏شناسی و همچنین اشیای کشف شده از قاچاقچیان بخش‏ تعدادی مجسمه شبیه به عروسک‏های خیمه‏ شب بازی به دست آمده که‏ دست و پای آنها از بدن جداست و احتمالا به وسیله میله‏ای آهنی اجزای بدن آنها به هم وصل می‏شده‏ است.

نام جیرفت در سال ۳۵ هجری قمری برای اولین بار به مناسبت تصرف آن توسط مجاشع بن مسعود در تاریخ ثبت شده است. به گفته یاقوت‏ حموی، جیرفت، جرودس نام داشت. جیرفت قبل از حمله مغول یکی از شهرهای آباد بود. ‏راهی که از خلیج فارس و بندر هرمز عبور می‏کرد و راهی که از هندوستان و از طریق خالو امتداد می‏یافت در جیرفت به هم متصل می‏شد.همچنین کالاهای تجارتی که از هندوستان به ایران صادر می‏شد از جیرفت به سایر شهرهای ایران توزیع می‏شد. مارکوپولو از این شهر به نام کامادای یاد کرده است. در زمان عبور وی این شهر به کلی‏ ویران شده بود. 

* کارشناس گردشگری و رئیس انجمن تاریخ و میراث ایرانیان
 

صفحات انجمن تاریخ و میراث ایرانیان رسانه ای مطمئن در فضای مجازی

👈 لازم به ذکر است که مطالب مندرج در کانالها و صفحات از منابع رسمی و معتبر برداشت ، تدوین و به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر می شود

🌀 ما را به دوستان خود معرفی کنید

👈 ما با شما میراث بان فرهنگ و هنر سرزمین دیرپای ایران  هستیم

┏━✨⚜️✨━┓

📡 کانال رسمی در تلگرام
@foalborz

📡 کانال رسمی موسیقی نواحی ایران و سایر ملل تحت نظر کمیسیون فرهنگ و هنر در تلگرام
@folkkmusic

📡صفحه رسمی در اینستاگرام
https://instagram.com/atmiiran

📡 صفحه رسمی در بلاگفا
http://anjomankaraj.blogfa.com/

📡صفحه رسمی کمیسیون هنرها سنتی و میراث معنوی در تلگرام
@Tacoairan

📡 صفحه رسمی کمیسیون گردشگری داخلی در تلگرام
@TourismCo

📡صفحه رسمی کمیسیون هنرهای سنتی و میراث معنوی در اینستاگرام
https://www.instagram.com/spiritual_.heritage

📡 صفحه رسمی کمیسیون گردشگری خارجی  به زبان انگلیسی در اینستاگرام
https://www.instagram.com/_visit.iran_

🌀 آدرس الکترونیکی
BTMiiran@gmail.com

📡 صفحه رسمی آواها و نغمه ها تحت نظارت کمیسیون فرهنگ و هنر انجمن در تلگرام
@folkkmusic

┗━✨⚜️✨━┛

تهیه حریم سه کاروانسرای تاریخی خراسان جنوبی

مسوول حریم اداره‌ کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی خراسان جنوبی گفت: حریم کاروانسراهای چهل‌پایه، خان و ده‌محمد شهرستان طبس به منظور حفظ منظر و بافت پیرامون کاروانسراها و نظارت بر ساخت و سازهای اطراف بنا تهیه شده است.

پریسا جمشیدی روز شنبه به رسانه‌ها اعلام کرد: بناهای مذکور از جمله کاروانسراهای پیشنهادی ایران برای ثبت جهانی هستند که اواخر ماه گذشته ارزیاب یونسکو از آنها بازدید کرد.

وی با بیان اینکه این بناها در روستاهای ده‌محمد و خان از توابع شهرستان طبس قرار دارند اظهار داشت: چهل پایه در مسیر خراسان جنوبی به راور کرمان است و قدمت این بناها به دوره قاجاریه برمی‌گردد.

مسوول حریم اداره‌ کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی خراسان جنوبی افزود: کاروانسراها بناهایی هستند که برای استراحت کاروان‌ها در مسیرها و جاده‌های مختلف ساخته شده‌اند و تاکنون ۲۳ کاروانسرا در خراسان جنوبی در فهرست میراث ملی ثبت شده است.

وی عنوان کرد: چهار کاروانسرا از خراسان جنوبی به همراه آثار دیگر کشور در دست بررسی سازمان یونسکو برای ثبت جهانی است تا این استان پنج اثر جهانی داشته باشد.

جمشیدی گفت: از سال‌های گذشته مرمت و بازسازی این کاروانسراها آغاز شد و تاکنون بیش از ۷۰ میلیارد ریال در کاروانسراهای خراسان جنوبی توسط بخش خصوصی و اداره کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان هزینه شده است.