سيامك صحافي * 

در سال ۱۳۲۸ در رشته باستان‌شناسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۲۹، وارد مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو شد و در مدت چهارسال مدرک فوق لیسانس این دانشکده را کسب کرد. در این سال‌ها با راهنمایی«رونالد مک‌کان» به بررسی سیر سفال نخودی‌رنگ در منطقه خوزستان پرداخت و اطلاعات بسیاری در این زمینه جمع‌آوری کرد که حاصل آن را در نهایت در رساله‌ی خود تدوین کرد.
گفته می‌شود مهم‌ترین سهم وی در پیشبرد باستان‌شناسی ایران، ایجاد کارگاه دایمی در دشت «قزوین» برای فعالیت‌های باستان‌شناختی دانشگاه تهران و تربیت دانشجو در این کارگاه است. او با پشتکار فراوان و روحیه خستگی‌ناپذیر، موفق به کسب مجوز و بودجه لازم برای تعمیر کاروانسرای مخروبه «محمدآباد خره» شد. این مکان منحصر به فرد به کانونی برای پژوهش‌های مستمر و درازمدت باستان‌شناختی دانشگاه تهران تبدیل شد که در آن دانشجویان با شرکت در انواع فعالیت‌های میدانی برای پیشبرد اهداف باستان‌شناسی در ایران تربیت می‌شدند.

دکتر نگهبان، که یکی از سرسخت‌ترین مدافعان منظم‌کردن فعالیت‌های مربوط به باستان‌شناسی بوده‌است و بسیاری از افراد او را دشمن بزرگ قاچاقچیان و دلالان عتیقه در ایران می‌دانستند، در پنجمین کنگره بین‌المللی باستان‌شناسی و هنر ایران در سال ۱۳۴۷، مقاله‌ای ارائه داد و در آن ماده‌ای پیشنهاد کرد که بر اساس آن خرید و فروش اشیای باستانی به صورت غیرمجاز و از طریق قاچاق ممنوع اعلام شود و کنگره را ملزم به صدور قانونی در این زمینه کرد. وی با ارائه این مقاله، نقش اساسی در تصویب قطعنامه محکوم‌ کردن قاچاق و فروش اشیای عتیقه داشت. ايران شناس نامدار معاصر زنده ياد دكتر ايرج افشار درباره وي گفته است «من‌ به‌ عزت‌ هر کجا که‌ پی‌ حفاری‌ علمی‌ می‌رفت‌ سر می‌زدم‌. هم‌ پیوسته‌ قلبی‌ به‌ او و دلبند کارهای‌ حفاری‌ برجسته‌ او بودم‌. هماره‌ دلم‌ در جستجوی‌ دیدن‌ تازه‌ یافته‌هایی‌ بود که‌ حشمت‌ و عظمت‌ ایران‌ باستان‌ را گسترش‌ می‌داد. هر کلنگی‌ که‌ نگهبان‌ بر زمین‌ وطن‌ زد از آنجا آثاری‌ بیرون‌ آورد که‌ موجب‌ رونق‌ علم‌ باستان‌شناسی‌ و نمودار والایی‌ تمدن‌ ایران‌ شد. دو بار به‌ تپه‌های‌ مارلیک‌ رفتم‌. یک‌ بار او بود و یک‌ بار نبود. نگهبان‌ شهرت‌ جهانی‌ خود را در رشته‌ باستان‌شناسی‌ از کارهایی‌ که‌ در تپه‌های‌ زاغه‌ و مارلیک‌ و هفت‌ تپه‌ انجام‌ داد و نمایشگاه‌هایی‌ که‌ از مکشوفات‌ خود و یارانش‌ عرضه‌ کرد و مقاله‌ها و کتاب‌هایی‌ که‌ درباره‌ آن‌ حفاری‌های‌ ارزشمند به‌ چاپ‌ رسانید و همه‌ را با ذوق‌ و شوق‌ و توانایی‌ علمی‌ انجام‌ داده‌ بود به‌ دست‌ آورد. جای‌ دیگری‌ را که‌ عزت‌ کاوید و باز بخت‌ با او یار بود که‌ تازه‌های‌ باستانی‌ را مکشوف‌ سازد هفت‌ تپه‌ بود. باز باید نقطه‌ سومی‌ را
بشناسانم‌ که‌ عزت‌ تمدن‌ آنجا را به‌ ملت‌ ایران‌ و جهان‌ علاقه‌مند به‌ قدمت‌ باستانی‌ ما آشکارا ساخت‌ و آن‌ بررسی‌ دشت‌ قزوین‌ در ناحیه‌موسوم‌ به‌ زاغه‌ بود. عزت‌ برای‌ آنکه‌ جای‌ سکونت‌ برای‌ دانشجویان‌ و شاگردان‌ قدیمش‌ که‌ در این‌ وقت‌ کارورزی‌ می‌کردند تهیه‌ ببیند به‌ جای‌ آنکه‌ در قزوین‌ آپارتمان‌ اجاره‌ کند کاروانسرای‌ شاه‌ عباسی‌ مخروبه‌ای‌ را که‌ اگر نامش‌ درست‌ به‌ یادم‌ باشد محمدآباد بود مرمت‌ کرد و آبادان‌ ساخت‌. (در سال ۱۳۵۶) چون‌ می‌دانست‌ که‌ گروه‌ شرکت‌کنندگان‌ در کنگره‌ تاریخ‌ اجتماعی‌ و اداری‌ ایران‌ در دوران‌ سلجوقی‌ و ایلخانی‌ را به‌ همدان‌ خواهم‌ برد به‌ من‌ گفت‌ حتماً آن‌ها را از این‌ بیابان‌ به‌ سوی‌ درگزین‌ و همدان‌ ببر که‌ از حفریات‌ جدید آگاهی‌ پیدا کنند. قافله‌ ما نزدیک‌ به‌ ۳۰ نفر می‌شد و همه‌ مورخ‌ تاریخ‌ دوره‌ اسلامی‌ بودند، مثل‌ اشپولر و لمبتون‌ و رویمر و عدنان‌ ارزی‌ و برت‌ فراگنر، گیریانچی‌، هوندا، مادلونگ‌، خلیق‌ نظامی‌ و...»
نگهبان نقشی اساسی در گشودن فصلی جدید و علمی در باستان‌شناسی پیش از تاریخ ایران ایفا کرد. از این استاد برجسته مقالات متعددی در زمینه باستان‌شناسی در مجلات «سخن»، «راهنمای کتاب»، «هنر و مردم»، «فرهنگ و
زندگی»، «مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران»، «دستاورد»، «مارلیک» و «آینده» به چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی می‌توان به کتاب‌های «حفاری در هفت تپه، دشت خوزستان» و «راهنمای موزه و حفاری هفت‌تپه» اشاره کرد.همچنين نگهبان در سال ۱۳۳۶ مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران را در مجموعه موقوفات دکتر محمود افشار بنیان گذاشت که تا ۱۳۵۶ ریاست آن را عهده‌دار بود. زنده یاد ایرج افشار درباره او نوشت: «با عزت‌الله‌ نگهبان‌ از کلاس‌ اول‌ ابتدایی‌ هم‌درس‌ بودم‌ و پهلوی‌ هم‌ می‌نشستیم‌. جنم‌ ذاتی‌ او را خوب‌ می‌شناسم‌ و به‌ زیر‌و‌بم‌ فکر بلندش‌ آشنایی‌ ژرف‌ دارم‌. کیست‌ نداند که‌ او رویّه‌ و روحیه‌ سازمان‌ باستان‌شناسی‌ را عالمانه‌ عوض‌ کرد. مؤسسه‌ باستان‌شناسی‌ را برای‌ دانشگاه‌ تهران‌ تأسیس‌ کرد. بودم‌ آن‌ روزی‌ که‌ پیش‌ پدرم‌ آمد و هدف‌ خود را از اختصاص‌ یافتن‌ ساختمانی‌ از موقوفات‌ به‌ مؤسسه‌ خاص‌ باستان‌شناسی‌ توضیح‌ می‌کرد.»
عزت الله نگهبان، بیشترین میزان طلا را در حفاری‌های باستان‌شناسی ایران بدست آورده ‌است و کاوش‌های وی در قالب مقاله، گزارش و کتاب، همواره مورد توجه باستان‌شناسان بوده‌است. فعالیت‌های باستان‌شناسی دکتر نگهبان باعث شده‌است تا به وی لقب «پدر باستان‌شناسی ایران» داده شود. عزت الله نگهبان در تاریخ ۱۶ بهمن ۱۳۸۷ پس از مدتها بیماری در آمریکادرگذشت.
ذکر خیرش در حلقه عشاق فراموش مباد....

رئیس انجمن تاریخ و میراث ایرانیان*