اردشیر محصص در ۱۸ شهریور ۱۳۱۷ در لاهیجان استان گیلان بدنیا آمد و از همان دوران کودکی هوش و ذکاوت خود را در امر طراحی نشان داد پدر او که قاضی بود در سالهای ابتدایی زندگی اردشیر در اثر عارضه قلبی فوت کرد و مادرش که همنشین و دوست پروین اعتصامی بود و خود نیز دستی در شعر داشت مسئولیت پرورش دردانه ی هنر را به عهده گرفت؛ محصص نیز چون پدر در دانشگاه حقوق خواند و پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران حقوق را ها کرد و به سمت همان تمایلات دوران کودکیش رفت یعنی طراحی و در آخر استاد رشته ی خود شد، خواهر او ایراندخت محصص نیز از کاریکاتوریست ها و نظریه پردازان هنریست و اردشیر محصص با بهمن محصص مجسمه ساز و نقاش نیز پسر عمو هستند. محصص سالها برای صفحه هنر و اندیشه روزنامه کیهان طرح زد و این تنها جائی بود که او بطور منظم در آنجا کار کردوی مدتی نیز با کتاب جمعه همکاری داشت و زمانی که احمد شاملو سردبیر نشریه کتاب هفته را بر عهده گرفت از طرح های محصص نیز بهره برد؛ از اردشیر محصص کتابهای زیادی چاپ شده و گالری های بسیاری آثارش را به نمایش گذاشته اند، از جمله کتابهای چاپ شده اش می توان به اردشیر و صورتک هایش، اردشیر و هوای توفانی، تشریفات و … اشاره کرد. محصص به آثار پیکاسو، شاگال، یونسکو و تنی چند از مفاخر عرصه هنر علاقه نشان میداد و خود در آثار پیش از انقلابش مسائلی مربوط‌ به‌ کشورهای جهان‌ سوم‌ همچون‌ گرسنگی، استعمار، تراکم‌ جمعیت‌، بی‌عدالتی و افزایش‌ سلاح‌ها و… را به نمایش میگذاشت بعدها مدتی نیز برای نیویورک تایمز طرح میزد. تا مدتها در ایران کسی از او سراغی نداشت چراکه با وقوع انقلاب اسلامی در ایران او از کشور رفته بود و تنها در خاطرات نسلی زندگی میکرد که سالهای فعالیتش در ایران را بیاد داشتند محصص تمام سالهای پس از انقلاب اسلامی را در نیویورک گذراند تا اینکه در دهه هشتاد بازهم نمایشگاهی از آثارش در ایران برپا شد و فضای هنری را تحت تاثیر قرار داد. در سالهای آخر حیاتش در اثر پارکینسون توانائی های حرکتی و تکلمی اش به شدت کاهش پیدا کرده بود و حتی نتوانست در مراسم گرامیداشتی که برایش در خرداد ۱۳۸۷ و در نیویورک ترتیب دادند شرکت کند و در نهایت امر در هجدهم مهر ماه سال ۱۳۸۷ در هفتاد سالگی از دنیا رفت. جواد مجابی درباره اش گفته بود محصص معنای ترس را نمی فهمد حتی اگر برایش توضیح داده شودو همچنین اهمیت اردشیر محصص را در حد بنیان گذار کاریکاتور نوین در ایران میداند شاملو نیز او را با عبید مقایسه کرده و قلم هر دو را برنده توصیف میکند و خودش درباره ی آثارش می گفت من فقط آنچه را میبینم تصویر میکنم و کاریکاتورها اسناد یک عصرند.

===============
کمیسیون فرهنگ و هنر بنیاد تاریخ و میراث فرهنگی البرز